Ostatnie spotkanie z M.

Tak więc miałem ostatnie spotkanie z M. Tak wiem nie powinienem i etc. Wiem, to chore. Siedzieliśmy w ORZO i rozmawialiśmy o nas. Ona o tym, ze ją bardzo zraniłem. Ja o tym, że jak bardzo musi mi na niej zależeć, że mnie do tego zmusiła. Rozmawialiśmy długo i szczerze.

Poszliśmy na spacer. Było jej zimno. Zdjąłem płaszcz i założyłem go jej. Szliśmy Garbarami i oglądaliśmy kamienice. Odwiozła mnie do domu.

Mieliśmy plan. Chciała razem ze mną pójść na kurs tańca – salsę. Oboje uznaliśmy, że to bez sensu.

Ja nie chcę się z nią przyjaźnić. Ja chcę z nią być. Ona powiedziała, że nie jest na to gotowa. Powiedziała, że musi sama siebie pokochać. Że nie wie sama, co czuje. Tak wiem, co to znaczy.

Wniosek jest dosyć prosty. TO NIE JA. Nie kocha mnie. Nie przebiłem się do niej. Nie chciała związku ze mną. Trzeba spojrzeć prawdzie prosto w twarz. Nie kłamać, nie szukać drugiego dna. Nie chciała być ze mną. Nie pokochała mnie.

Nie chciałem być przyjacielem. Mnie taki związek z NIĄ nie interesuje. Mam swoje przyjaciółki. Bardzo je lubię. Ale JA nie chcę być JEJ przyjacielem. Tak więc wniosek jest prosty.

Co czuję? Ulgę. Naprawdę czuję ulgę. Stanęliśmy twarzą w twarz. Powiedzieliśmy sobie o swoich emocjach. Powiedzieliśmy o swoich oczekiwaniach. Ja powiedziałem, że ją kocham. Powiedziałem, że chcę z nią związku, miłości. Ona odpowiedziała, że nic do mnie nie czuje i do żadnego z mężczyzn. Powiedziała, że może mi zaproponować przyjaźń.

Odpowiedziałem, że nie jestem tym zainteresowany. Po raz ostatni przytuliliśmy się daliśmy sobie buzi i poszliśmy w swoją stronę.